ตอนที่ 2 "ตาเรา"
พิมพ์นารา ปิดลิ้นชัก เดินออกจากออฟฟิศเป็นคนแรกๆของเย็นวันหนึ่ง วันนี้เธอทำงานเสร็จเร็วกว่าปกติ เพราะว่าเธอมาเคลียร์งานตั้งแต่เช้า เธอกล่าวลาเพื่อนๆ แล้วรีบเดินทางไปที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ซึ่งเธอนัดกับเพื่อนเก่าที่เป็นครูไว้
เธอมาถึงโรงเรียนเวลา 17.50 น. กำลังมองดูเด็กๆ อายุประมาณ 6-10 ปี ที่อาศัยอยู่บริเวณนั้น เล่นกันอย่างสนุกสนาน ทั้งวิ่งไล่จับ, กระโดดเชือก, เตะบอล, ตีแบด, ขี่จักรยาน
ขณะที่ทุกคนกำลังสนุกเพลิดเพลินกับการเล่น
เด็กชายประถม รูปร่างอวบเล็กน้อย ยังคงขยับไปมา พร้อมกับลูกบอลที่เท้า ไม่รู้ ไม่ชี้ ขณะที่คนอื่นๆ หยุดนิ่ง และยังเตะไปเชื้อเชิญเพื่อนอีก 3 คนให้มาเล่นอีกด้วย
พิมพ์นาราคิดขึ้นมาทันทีว่า
-เด็กคนนี้ทำไมทำแบบนี้
-น่าจะรู้ว่าต้องเคารพธงชาติ
-น่าจะยืนตรงก่อน เล่นทีหลัง
-ไม่รู้จักกาละเทศะเลย
ยิ่งคิด ก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด และแอบ "ว่า" เด็กคนนี้ในใจอีกยาว
จนเพลงชาติจบลง พร้อมกับความคิดที่หายไป เธอได้ยินเสียงหนึ่งแว่วออกมาว่า "ใจตัวเองไม่ดู กลับไปดูคนอื่น"
เธอยิ้มออกมาอย่างอายๆ และพูดกับตัวเองว่า
"เออ....จริงด้วยนะ"
"ไม่เห็นใจตัวเอง ที่ตำหนิคนอื่น"
"ไม่เห็นใจตัวเอง หงุดหงิดรำคาญใจ"
"ไปสนใจแต่คนอื่น"
พิมพ์นาราได้ยินเสียงเพื่อนร้องเรียก จึงหันแล้วเดินจากเด็กกลุ่มนี้ไป
************************
บ่อยครั้งที่ "ตา" มองออกไป
กระทบกับสิ่งที่มองเห็น
แปลค่าต่างๆ นาๆ
ใจให้ค่าอะไร กลับมองไม่เห็น
เพราะว่า ไม่มี "สติ" นั่นเอง
**********************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น