ขณะที่วิ่งเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้ ตอนแรกเธอไม่ได้ตั้งใจฟัง อาจเป็นเพราะว่ากำลังคิดเรื่องอื่นอยู่ เธอจึงได้ยินคล้ายๆ เสียง สระ -า เมื่อใจเธอเริ่มฟัง ก็ได้ยินเป็นคำว่า "ป้า" ฮึ่ม!...หนอย...ใครมาเรียกเราว่าป้า??
เธอหันกลับไปดู ก็เห็น "เจ้ากา" สีดำ ตัวใหญ่ อ๋อ...เธอนั่นเองหรือ ที่ร้องว่า "ป้า" จากความหงุดหงิดในใจ เปลี่ยนเป็นความตลก และ ขำออกมา
กาอะไร....
ไม่ร้องว่า...กา
ดันร้องว่า....ป้า
พิมพ์นารา คิดในใจ
เออ...หูเรานี่ก็แปลกนะ พอฟังแล้วไปแปล ก็รู้สึกอย่างหนึ่ง
พอตาเห็น เข้าใจความหมายแล้ว ก็รู้สึกอีกอย่างหนึ่ง
เธอเร่งสปีดการวิ่งให้เร็วขึ้น ฝ่าลมหนาว ประมาณ 30 นาที จนรู้สึกเหนื่อย ก็หยุดพัก หลังจากนั้นก็ขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้าน
